Wenn zwai mool zwai nimm aifach vier macht
und dr Deyfel sich in s'Fyschtli lacht,
wenn d'Wohred alles – nur nit wohr isch
und alles Wohre nur e Gfohr isch,
wenn also nimme waisch, was glaube sellsch
und dääglig ney vo vorne zellsch,
denn muess es wien e Sääge syy,
e Wohred z' lääse, wo glänzt drbyy.

Dangg em Papscht kasch hit by Zyte
's Gotteswort fir 's Lääbe dytte.
Noo bisch dr gwiss, e soo läbsch richtig,
d'Wirggligkait isch denn nimm wichtig.
«Der Glanz der Wahrheit» haisst sy Schrift,
lut däre läbt dr Mensch mit Gift,
wenn d'Wort vo ihm nit ärnscht gno wäärde
und gsindigt wird uff, dären Aärde.

Au 's Vreni trifft dä Glanz mit Wucht.
Am Aafang wird das ganz zer Sucht.
Si gspyyrt die Strahle uff dr Huut,
doch Zwyyfel gänn em denn e Schuudd,
denn wohri Weermi kunnt allewyyl
iber d' Hand vom Max zem Zyyl.
Und wenn si sich so iberleggt,
was wirgglig hinter däm Glanz denn steggd,
no kunnt si als wie meh derzue,
sich z' fyhle wien en armi Kue,
wo nur no grad dr Stier darf gniesse,
wenn noohär sell e Kalbli spriesse.

Em Vreni wird so langsam klaar,
fir d' Fraue isch dä Papscht kai Star.
Es maag joo syy, dass er elai
verkablet isch zem Liebgott hai.
Doch was dä Jettourist so schwaaflet
und das dernoo in Biecher kaaflet,
va wääge Sex und zichtig Lääbe,
liggt bi dr Wohred wyt dernääbe.

Däm sy Bild vom Frauegschlächt
stoht maischtens schief zem g'läbte Rächt
denn partout will er nit verstoh,
dass d' Eva nit uff d' Wält isch koo,
em Adam nur dr Boode z' bloche
und em Kain dr Schobbe z' koche,
Joo und Amen ze allem z' saage
und erscht no Sorg zer Wohred z' draage.

Nai, es gitt do scho no Pinggd,
wo 's em Vreni zimmlig stinggd.
Zem Biispyl wett sii mitbestimme,
eb d' Seemli aifach derfe schwimme,
oder eb e Gummifingge,
d' Seemli sell in d'Schrangge wingge.
Und gäb 's trotz Gummi und Knaus Ogino
uss Ai und Seemli e glai Bambino,
wo 's Vreni nit derzue stoh kaa,
wett sii 's Rächt zer Entschaidig haa.

Au ab dr Kanzle git 's nyt z' saage,
zem Prieschter syy, muesch Hoode draage.
D' Männer selle d' Fraue lehre,
zämme aber nie verkehre.
Ganz elai derfsch 's au nit gniesse,
suscht muesch es denn im Fäggfyyr biesse.
Esoo verbietet dr Wojtyla
alles, wo kenntsch Fraid draa haa.

Dr Haggse hett dr Papscht sich broche,
wo 's glänzig Bad und syni Knoche,
('s isch z' lääse gsi in jeder Glosse),
unsanft hänn Bekanntschaft geschlosse.
Beesi Zunge behaupte hitte,
zer Stroof haig er so furchbaar glitte.
Denn –
Wär anderi wett zem Glanz verknuure,
fliegt sälber wäg däm Glanz uff d' Schnuure.