Im zwanzigschte Joorhundert isch uff Aerde, wird verzellt,
kai Broduggtion me ächt, s isch alles gschwindlet, zinggt und gschtellt.
Es isch s Joorhundert vo de faltsche Zeen, Hoor, Brischt und Naase,
au d Ideologie glyyche nur no gloogne Phraase.
Dr Grund fir sovyyl Schwindel isch die Malaise in dr Gsellschaft,
(s isch glyych ebb ain Diräggter isch, ebb aine nur bim Bell schafft)
dass Statussymbol iber d Szenefääigkait entscheide –
s kunnt schlicht druff aa wie hochdotierti Nämme di dien glaide.
S grooss Sujet vo de Brofilierigsgaier schyynt mer z syy:
«Die Marken machen Leute» numme denn bisch mit derbyy!
Derbyy sy wänn - s ligt uff dr Hand - grad ebbe sälli Gleen,
wo weder Gribbs no Ruggroot hänn und laider nur beschteen,
wenn «Groggedill» und «Polo Spiiler» uff de Ränze glänze
(und s Boortmenee zeigt dääne iiri monetääri Gränze).
E Folg vom finanzielle Notschtand isch dr Sälbschtbedruug
und wie kennts anderscht syy – es kemme d Feltschige zem Zuug.
Konjunggturell isch s Gschäft mit Feltschige im groosse Hooch,
s wird alles gfeltscht – in jedem Matrial – in jedre Sprooch.
In Bankok, Hong Kong, Singapur, in Dehli, Istanbul
sinn Parfum, Hemmli, «Swiss Made-Uur» im groosse ganze fuul
Doch d Lyt sinn megamarggegeil, s wird alles aquiriert –
mit nammevolle Schrottartiggel hemmigsloos blaglert.
Dass d Gschicht vom Feltsche wyter zrugg als hundert Jöörli goot,
wird aim glaar, wenn me s Wääse va däm Phenomeen verstoot:
E Feltschig, Raubdrugg, Blagiat het s Volgg nur ampetiert,
wenns au en ächti Spezies gää het – gsetzlig definiert –
und dorum, iber zwai Joortausig zrugggluegt, ka me gsee,
dass s Feltsche, s Dysche und s Kobbiere menschlig isch per see.
S het scho die scheen Cleopatra dr Marc Anton dypiert
und iin nit ebbe mit vyyl Charme und Wyybligkait verfiert.
Nai, s Lueder het sy Lyybspyys «haisse Reemerdopf» mit Gift gmischt
und dodermlt dä schtramml reemisch Fäldheer grad vom Disch gwischt.
Au s Lächle vo dr Mona Lisa isch nit ebben ächt –
dr Leonardo het mit syne Frinde duurezächt
und s Schmunzle vo däm Jimpferli im Dolggen iberstriche,
derno het s Bild em Grinse vo de Suufkumbaane gliche.
Es sin d Motiv vom Niggi vo dr Flüe nit grischtlig gsi.
Aer sait vor synre Flucht in Wald zer Frau, em Vreneli:
«Los Vrene, s duet mer wirgglig Laid, dr Abschiid fallt mer schwäär,
doch wenn ych nit glyy d Fingge glopf, muess ych ins Militäär.
Und s Gschichtli, dass dr Santiglaus e liebe Maa sell syy,
gränzt, wenn die ganzi Woored weisch, an buuri Yronyy.
Dr Grund, worum dä bäärtig Schtrolch sich unter d Kinder mischt,
isch dää: Aer isch e pedophyyle Värslifetischischt.
Ebb Oschterhaas, ebb Willi Täll, ebb Boopscht, ebb Winnetou
bi jedre sebbarate Gschicht sin gwissi Sache schmuu.
Historisch und au kulturell isch s Feltsche etabliert.
Bewyys derfir isch mit de letschte Byspiil ganz glaar gfiert.
Nadyyrlig nimmt d Entwigglig in dr Gegewaard Tendänze,
(das isch, wie gsait, wäg dääne, wo mit fremde Fäädre glänze)
wos nur drum goot sich in dr guete Gsellschaft z brofiliere –
mir Seibi-Mysli kenne das tel quel nit subbordiere.
Die Lyt, wo sich uff soonen Aart vyyl Eere dien erseene,
die wirgge lieb gsait lächerlig, das gseesch, wenn soone Szene
in corpore erschyynt und blufft mit Imitatione.
und isserligen Ussdrugg het vo cloonten Embryoone.
Drum frooge mir ebb s Aagää loont mit zinggte, gfeltschte Groone;
e glaari Antword gits do druf nit, mechte mir bedoone.
Doch ains isch glaar, duesch mit dym Schmuu d Brofyylneuroose pflääge,
denn hesch dr schwarzi Beeter zooge und de stoosch Im Rääge.