Motte, Motte nyt as Motte,
Si sinn elter noo as d Hugenotte,
Drum sinn si au "Museumsryff",
Dyryff, dyff, dyff, Dyryff, dyff, dyff.

Basel syg schyns s Wältzentrum,
I m Kampf gege jedes Mottetum,
Unsri Chemische die wisse Bschaid,
Doch d Motte frässe "doo" grad zlaid.

D Motte läbe besser noo as d Schaabe,
Si dien ganz koschber sich erlaabe,
Wie kemme die ins Museum yne,
Vo zooberscht bis unde in d Vytryne?

D Expärte gryffe sich an d Bire,
Us allen Egge kemme d Motte fire,
Ganzi Hyffe het men entdeggt,
D Helgedeppig wäre fascht verreggt.

Me ka s nundebuggel nit ermässe,
In kainer Baiz kasch dyrer frässe,
D Motte hänn sich baimig gsterggt,
Laider het me s lang nit gmerggt.

Im Eschtrigg dien si Näschter baue,
Dien d Isolation so rächt versaue,
Sogar Duubegnoche het me gfunde,
Bi de Restauratore hets ändlig zunde.

D Motte hänn kai Schiss vor Kugele,
Si lehn sich aifach aaberugele.
Das Deppigfrässe isch ganz doll,
Alli hänn der Ranze voll.

Me kennt die Deppig chemisch baade,
Das wurd de arme Motte schaade,
Also speert mesi in Kiehlruum y,
S wird fir si s letscht Stindli sy.

Vorlaifig ka me d Deppig nimme bschaue,
Au d Motte dien si nimm versaue,
In Londe gits gar e Motte-Kongrässi
Dert macht me de Motte dr Prozäss.

Wenn mir an Eich verby dien laufe,
Mien er nit grad "Mitin" go kaufe,
Mir frässe nit alles was men uns serviert,
Schliesslig sinn mir MOTTE – kultiviert.

Fazit:
Sait me Motte, maint me Schaabe,
Sait me Schaabe, maint me Motte,
Fir die wo das nit wisse sotte.