Dr Adam loot us syner Rippe d’Eva koo zur Menschesippe.
Doch halt: Isch das im Ärnscht so gsi? Do miecht y ’s Froogezaiche hi.

So Heere-Mythe sin suschpäggt,
die hänn die ganzi Gschicht scho präggt. Dr Maa e Riis, und d’Frau d’Attrappe,
vo Aafang Szene bis zur Klappe.

Isch denn nit ’s Wyyb dr Grund für ’s Lääbe? Und ’s männlig Wältbild wytt drnääbe?
Die Froog isch glaar e Grund zum Strytte; me ka so lang druff ummerytte.

Syt friehner isch zwar vyyl bassiert,
was d’Bursche hütt vor Angscht kaschtriert, für d’Dame-n-isch’s bis jetzt verreggt,
dass ihri Rächt nit jeede tscheggt.

Mit Tapferkait und Muet und Biss
hänn si sich gweehrt geg Frauebschiss. Bi Stimmrächt, Lohn und Kindsbetreuig sin d’Männer schyynbaar ändlig reuig.

Trotz allem, was die wyyblig Wält
scho glaischtet het mit Guet und Gäld –, es dunggt ys im Momänt zum Schämme, wie baidi Gschlächter sich benämme.

Statt zämme richtig vorwärtskoo,
schlöön Giftgschoss yy – mol dört, mol doo. Es fliege d’Fätze, ’s isch massiv,
das süttighaisse Genderbeef.

Wenn Machos, Softies und Emanze als Stereotype ummedanze, sehsch ’s digitale Volgg erzittere
und d’Zyschdigsclübbler d’Lütt verbittere.

’s isch laider Faggt bi dääre Feehde, dass vyli uff e-n-Art dien reede,
wo anderi im Stolz verletzt –
und prompt wird denn halt retour ghetzt.

Egal was hütt e Maa wott saage:
Es grootet schepps, ihm gooht’s an Graage. Nit sälte gscheeht em das au rächt,
doch isch halt glyych nit jeede schlächt.

Was d’Frau sich wünscht? – ’s isch delikaat, denn jeedi git’s als Unikaat –
gottloob ka das als Aasatz gälte
bi dääre-n-üble Gschlächterschälte.

Mir sotte-n-ys druff konzentriere, e neus Verständnis z’etabliere, wo ’s Wyybli analog zum Männli
e-n-Aigelääbe het – scho logisch, nämmli!

Zum «stargge Gschlächt» wänn mir glyych saage: Ihr sinn im Grund gno guet z’verdraage.
Mir schetze-n-euri Fähigkaite
und löön uns ab und zue au laite …

vo eurer Art uns z’unterstütze:
Für gwüssi haisst das au: beschütze. Für anderi Respäggt und Treui –
und nit all ander Joor e neui!

Mir frooge-n-ys scho vor dr Wahl:
Wär basst zu uns denn ideal?
Sodass me z’zwait sy Glügg darf daile und sich nit muess vom Durm absaile.

Am beschte-n-isch: Är spilt kai Rolle –, so schöpft me maischtens uus em Volle. D’Bewunderig kunnt dur ’s Verdienscht,
denn waisch au grad, ’s isch nit dr Grienscht.

Wenn kain im rächte Lääbe findsch, bisch dorum lang no nit im Clinch.
Zum Glügg git’s Ryych no vo de Dräum, denn Prinze waggse kuum uff Bäum.

Für alli brave und au fräche … Männer! Mir wänn d’Lanze bräche!
Mit euch macht’s Freud so Gschichte z’schryybe, löhn euch nur nie dr Witz ussdryybe!

Mir bruuche-n-euch bi Schnee und Rääge, zum Stroosse baue, Wunde pflääge,
de Kinder gueti Pappi z’syy:
Denn ’s Lääbe-n-isch vyyl z’schnäll vrbyy!